gelin arabası bebee

PCde birbirne girmiş dosyaları ayıklarken buldum bu fotoğrafı. Herşeyin fotoğraflarını fazla fazla çektik ama hiç birimizin ( fotoğraflarımızı çeken Gökhan dahil) aklına düğün arabamızı çekmek gelmedi. Elimdeki tek fotoğraf bu. OYsa ben o bebeği günlerce aradım. En son 'tamam artık bulamıycam ' diye düşünüp arabanın önüne Barbie ve Ken'i oturtturmaya karar verdiğimde buldum bu kocaman ama gülümsemeyen gelin bebeği . Artık herşey çok daha modern olduğu bu şekilde yaşandığı için hiç kimse gelin bebeği koymuyor gelin arabasının önüne . Hatta ben çiçek bile istemedim sadece bu bebek otursun istedim ama bir çok kişi arabada çiçek olması konusunda ısrar etti. Bebeğin taliplisi o kadar çoktu ki gecenin sonunda bende kalmış olmasına hala şaşkınım. Ama kibar çiçekcimiz gerçkten söz verdiği gibi kimsenin sökemeyeceği bir şekilde bağlamıştı arabaya bebeğimizi :). Arabanın arkasına 'evleniyoruz mutluyuz ' ya da plakaya  bir kırmızı gül koydurmak yerine kendim bir şeyler çizdim. Çok kısıtlı bir vakitte çizdiğim için istediğim gibi olmadı . Ama çizimi bitirir bitirmez hemen PVC kaplattım. Hala herkes soruyor :) Onlar şimdi mutfak kapımı süslüyorlar. Evet hala 'mutluluktan uçuyoruz ' ve umarım bir ömür boyu mutluluktan uçarız ....

Çöpten çıkardık sanat yaptık

 Eski ve yeninin o muhteşem uyumuna bayılıyorum. Evimin her ayrıntısında eski ve yeninin uyumsuz uyumu hakim. Çok isterdim yaklaşık 3 yıldır hiç ara vermeden takip ettiğim masion française   ya da evim dergisinin beni arayıp 'sizin evinizi görüntülemeye gelmek istiyoruz '  demelerini. Onlar hiç bir zaman gelmeyeceği için kendi çekimimi kendim yapıp burdan paylaşıcam bir gün : ' bu sandık ev sahibinin anneannesinden yadigar kalmış' diye de afilli etiketler yapıştırıcam ki yazım daha havalı olsun. Sanırım herkesin aslında çok küçük bütçelerle ama büyük yaratıcılık ve emeklerle çok güzel evler ortaya çıkacağını görmeye hakkı var . 


    Memo ile evlilik hazırlıklarını yaparken en eğlenceli kısım evimizi oluşturmaya başladığımız kısımdı. Çok şanslı bir kadınım çünkü eşim benden daha zevkli ve yaratıcı bir adam . Mobilya alışverişine çıkdığımızda uzunnn süre gezdik bizi yansıtan farklı ama rahat birşeyler bulmak adına . İstediğimiz gibi mobilyaları beğenip siparişimizi vermiştik bile ama ikimizinde içinde oymalı eski koltuklar vardı. Küçük (ama harika ) bir şehirde yaşadığımız için hemen her istediğinize ulaşamıyorsunuz öyle . ''Madem öyle kendi koltuğumuzu kendimiz yapalım '' dedi Memo . Hemen 2. el eşya satan dükkanların yollarını aşındırmaya başladık . Koca  Çanakkale'de istediğimiz gibi oymalı koltuklar bulamadık. Sadece bir yerde vardı ama normalde öğrencilere neredeyse bedavaya verdiği koltukları çok ısrarla istediğimizi anlayan bir esnafcık ''Takım halinde satarım takıma 350 TL alırım'' dedi. Eee bize sadece 2 adet berjer lazımdı hem koyacak yerimiz yoktu hemde kaplatma boyama derken zaten aldığımız yeni takımla aynı paraya denk gelecekti. Ben ümidimi kaybetmişken çok yağmurlu bir günün ardından hiçbir şeyden pes etmeyen Memo bana apartmanın önüne inmemi söyledi arayıpta. Bana bir süprizi vardı. Aşağıya indiğimde yüzünde kisırıtmadan güzel bir süpriz olduğunu anladım tabi :) Doblonun bagajını açtığı zaman gözlerime inanamadım. 2 harika oymalı berjer bana bakıyordu. Ama şıpır şıpır suları akıyordu , güvez minderleri günlerce suyun içinde kalmaktan kurtlanmıştı ve bir ayağı kırıktı (daha da kötüsü ortada yoktu) . Bunları  genelde hurda atılan bir çöpten çıkardığını söyledi. Boynuna atladım , o kadar sıkı sarılmışım ki az daha boynunu kıracaktım. 
   hemen internetin başına oturdum ve pop- art kumaş bulabileceğim bir adres aradım. Bu blogdan kendisine teşekkür ediyorum image and city'nin sayfasında buldum. Üstelik dükkan kapı numarasına kadar vermişti.
(incelemek isteyenler için http://imageandthecity.blogspot.com/2010/04/aranan-pop-art-desenli-dosemelikler.html) Hemen adersi not ettim  ve soluğu İstanbul'da aldım. Ketenci Tekstili buldum ( http://ketencitekstil.blogcu.com) ve kızkardeşiminde yardımıyla hayalimde ki kumaşı seçtim.Tabi bu arada Memo geceleri çalışıp koltuklarımızı zımparaladı, ben döndüğümde kırmızıya boyanan koltuklarımız çoktan kurumuştu bile . Geriye sadece kumaşlarımı ziyan etmeden kaplayacak bir döşemeci bulmak kaldı. Kısa bir araştıma sonunda onuda hallettik hummalı bir çalışma sonucu evimin en güzel 2 objesi tamamlanmıştı. Kayınvalidemin yazlığın bodrumuna attığı eski memrmer sehpayada el koyup aynı işlemleri onun için yaptık üstüne siyah cam kesip onuda tamamladık. ( sanırım bunlar takımdı , o kadar uyumlu oldular yani :) ) ve baş köşeye koyduk.
  Bu arada pop-art kumaş arayan herkese Ketenci Tekstili şiddetle tavsiye ediyorum. Hem sizi kazıklamıyorlar hemde inanılmaz sempatik ve yardımsever sahipleri var. Bol köpüklü türk kahvenizi yudumlarken birbirnden güzel ve kaliteli kumaşlar arasından zorda olsa seçiminizi yapıyorsunuz .

Adres: Ketenci Tekstil
İ.M.Ç 1.Blok No.1152 Unkapanı

Tel:0212 512 64 23

Bazen bazı şeyler hemen olsun istiyorum. Beklemeyi bilmiyorum sanırım . Ama hemen olsun isterken sanırım hiç bir şeyi tamamen bitiremiyorum. Mesela yazıcak o kadar çok şeyim var ki ... Ama kendimi toparlayıp yazamıyorum. Ama artık bir yerlerden başlamam lazım. Bu nedenle artık daha fazla boşlamamaya karar verdim ve yazmaya başlıyorum. En kısa zaman da bir hedefde koyup yazmaya öyle devam edicem . Şimdilik kayboluyorum ama kısa zamanlı.....

düğün ayakkabılarım

   Günlerce nasıl olabileceğini düşündüğüm  ayakkabılarım sonunda elime ulaştı .... Sabah onları İlyas'tan teslim aldığımdan beri çıkarıp çıkarıp giyiyorum ya da karşıma koyup izliyorum... Tamamen bana özel bir ayakkabı tamamen benim düğünüme özel... Dergilerde ya da moda bloglarında gördüğüm fahiş fiyatlı 'özel' markalı bir çok ayakkabıdan daha tarz sahibi oldular:)
     İlyas'ı sosyal medya sitelerinden birinde keşfettim... Gerçekten bir şeyler yapmaya çalışan insanlardan... Benim gibi ayakkabılarının özel olmasını isteyen bir kaç bayan için tasarladığı ayakkabıları görünce karar verdim... Düğün ayakkabılarımı İlyas hazırlıycak.. Uzun bir süre aklımda ki fikre uygun olabilecek ayakkabı aradım ama hem sezonun yeni başlamış olması hem de gelin ayakkabılarının (nedense) tek tip olması hiç bir şey beğenmeme neden oldu ... artık tam ümidi kesmişken Çanakkale'ye minicik ama içi dolucuk bir ayakkabı dükkanı açıldı 'La Bella' ... Ayakkabılarını uzun zamandır takip ettiğim ve hayranı olduğum ama hiç almamın nasip olamadığı No:39 'un ayakkabılarını satıyorlardı... Dükkan o kadar güzel dekore edilmiş ki hiç çıkmadan bütün ayakkabıları teker teker denemek istiyorsun... O kadar  renkli ayakkabı arasından krem rengi bir ayakkabı bana göz kırpıyordu...Yaklaştım ...elime aldığım an karar verdim ... No:39 'un ''Takma Kirpik'' i tamda aradığım ayakkabıydı.... hemen aldım ve ilyas ile iletişime geçtim... Kısa ve sabırsız bir bekleyişten sonra bir gece İlyas'tan haber geldi ' senin ayakkabılar hazır'' heyecandan yerimde duramadım ....şuan bu yazıyı yazarken ayakkabılarım bana bakıyor ... Sanırım düğün ile ilgili yaptığım en güzel şey onlar :)))

Ayakkabılar için daha detaylı bilgi için http://luxuryhands.tumblr.com/

çooookkkk lezzetliiiii

yeni tatlar denemeye bayılıyorum ... öyle ki açlıktan öleyim yinede farklı , daha önce hiç yemediğim bir şeyi yerim... Üniversitede okurken cebimde ki son para ile açlıktan ölmek üzereyken muzlu ve ananaslı pizza yemiştim... Derya ile gitmiştik pizzacıya , kordonda çok şık bir mekandı, mekanın sahibi son derece sevimli ve kendini sürekli yenileyen bir aşçıydı. Pizza konusunda da bir uzmandı. menüsüne üç ayda bir yeni bir pizza ekliyordu , bu üç ay içinde bu yeni tat tutulursa kalıcı olarak menüsüne ekliyordu. Ben bu üç aylık dönemin sanırım en kötüsüne denk gelmişim, menüde ananas ve muzlu pizzayı gördüğüm zaman ben bundan yemeliyim dedim. Derya nasıl sinirleniyor bana 'kızım açsın , adam gibi bir şey seç, bak ben pizzam dan vermem'' diye baskı yapıyor pizza seçimimi tekrardan gözden geçirmem için. Ama hayır takmıştım kafaya mutlaka denemeliydim. Pizzayı sipariş ettim, siparişi alan delikanlı şaşkınlıkla bana bakıyordu. Mekanın mutfağı, fırını  ve kasası amerikan mutfak gibiydi yani tam ortada ve açık. sadece sutunlar var.Bizim siparişler geldi. Kafamı bir çevirdim bütün çalışanlar mekanın sahibi de olan aşçısı, diğer mutfak çalışanları , garsonlar herkes tezgahın önünde durmuş beni seyrediyorlar. ben ilk lokmayı ağzıma attım, attım ve öyle kaldım . Mümkünatı yok yutamam bu lokmayı, bu berbat bir tat , insanlarda bana bakıyorlar. Zorla yuttum , Derya başladı gülmeye . Ama ben pes etmedim , belki yedikçe güzelleşecek bir tattır bu diye devam ediyorum. Tam o sırada ananaslı pizzanın mucidi aşçı başıma dikildi ve ' nasıl , pizzayı beğendiniz mi ?' diye sordu. 'Doğruyu söyleyeyim değil mi?' diye sordum. Doğruyu duymak istediğinden emin olunca gerçekleri tüm çıplaklığı ile anlattım... ' bi kere muz kurumuş, ananas ekşi ve mayhoş bir tat vermiş, acı sosunuz muzun tatlı tadı ile karışmış ve ortaya çok kötü bir tat çıkmış ' dedim.... Başladı gülmeye 'biz menümüzde her üç ayda bir yeni bir tat deniyoruz ,bu pizza yaklaşık beş aydır menüde , inatla bekledim sadece bir kişi de olsa birileri  denemek isteyene kadar menüden çıkarmayacağım, ilksiniz ve sanırım siz son olacaksınız yani artık pizzayı gönül rahatlığı ile menüden çıkartabilirim ' dedi. İçimden 'gitti son para , aç da kaldık iyi mi' diye geçiriyordum mutlu gözlerle bana bakan adama bakarken. Ama kasada güzel bir süpriz oldu ve benden pizzanın parasını almadılar... :)

    Pizza maceram en az dört yıl öncede kaldı ... Mekan bile kapandı ( muzlu pizzadan olmasa gerek :) ) Ama ben hala yeni tatlar denemeye devam ediyorum. (Ahhh bir gün gurme olsam da boşa çıkmasa bunlar ) Bugün markette gezinirken tutan çikolata krizimi bastırmaya çalışırken reyonda gördüğüm yeni ( en azından benim için ) çikolata dikkatimi çekti. Hiç tereddüt etmeden attım alışveriş sepetine. Sokakta bir şeyler yemeyi çocukluğumdan beri sevmediğim için eve koştura koştura geldim. hemen paketi açıp başladım yemeye. Nasıl güzel bir tat bu , insan yerken hiç bitmesin istiyor, helede  sadece 1 paket almışsa :( Nestle nin yeni tadından bahsediyorum. Baklava tadında olanından . Nestle 'antep fıstıklı çıtır hamur parçacıklı sütlü ' çikolatadan... Gerçekten baklava yemiş gibisin, yani bir az önce bir kutu baklava yemişsin de (hemde güllüoğlundan  şöyle çıtır çıtır taze bir baklava) tadı daha damağın dayken üstüne de çikolata yemişin gibi. Ben çok başarılı buldum. Bravo valla bunu yapan ekibe... Ellerine sağlık hepsinin...yapımında emeği geçen herkesin elleri dert görmesin lütfen... Ve hani bir sürü reklamı oluyor ya yeni çikolataların , bunun yok , markette görmesem bilmiycektim. Hatta ambalajını önce attım sonra herkes bu tattan haberdar olmalı diyerek tarattım. Çikolata ve baklava seven herkes denemeli.....

Zeynep Atınç

Pazar miskinliği çökmüşken üstüme had saffada eski dergilerimi elime alıp tekrar tekrar bakmaya başladım. Bu dergilere her baktığımda daha önce fark etmediğim bir şeyi fark ediyorum , bugün olduğu gibi ....Maison Française'ın temmuz 2010 sayısında Zeynep Atınç adında bir tasarımcıdan bahsediliyor. Bir sayfacık bir yazı , ama hemen o harika ayakkabıların olduğu blogu ziyaret etme dürtüsü uyandıracak bir yazı...Yazıyı da hemen tarayıp paylaştım ama yinede azda olsa bahsedeyim hakkında ; 1977 yılında doğmuş ve eğitimini Hacettepe Üniversitesinde Güzel sanatlar fakültesinde resim üzerine tamamlamış. Hiç bir zaman kendi istediği gibi bir ayakkabı bulamaması onu kendi hayalinde ki ayakkabıları tasarlamaya kadar getirmiş. Doktora eğitimine devam ettiği sırada KOSGEB'in açmış olduğu ileri seviye ayakkabı tasarımı ve üretimi kursunada katılmış . (bu kursun aynısından tekrar istiyoruz kosgeb ) . Ve sanırım kendini hazır hissettiği zamanda, kendi deyimi ile 'özgür kadınlar ve özgür erkekler ' için ayakkabılar tasarladığı kendi markasını oluşturmuş. Hala kendi firması için harika ayakkabışar tasarlamakta Sayamonta adıyla. Hele benim gibi oxford tutkunu biri için bu ayakkabılar kesinlikle sahip olunması gereken çok özel tasarımlar. İncelemek isteyenler için sitesinin ve blogunun adresleri,

www.sayamonta.blogspot.com

www.sayamonta.com

WC kapı süslerim

eskiden kızlar çeyizlerine dantel işlermiş harıl harıl... Zamane gelini olarak oya, dantel , havlu kenarı işlemeyi bilmediğim için ve artık her şeyin hazırı bol miktarda olduğu için bunları hazır aldım hatta almadım :) çünkü bunları kullanım alanım yok.... Amaaaaa anneannemin bütün çeyizini topladım 200 yıllık örtüler bile var .... Bu örtüyü işleyen abla kör oldu misali hepsi. Neyse bende (anneme ve kayınvalideme göre ) nerede bir lüzumsuzluk var onu bulup çıkarıp yapıyorum. Son lüzumsuzluğum evimizde ki tuvalet kapısına asmak için yaptığım wc amblemleri. Tabii biraz benim kendi yorumum ile oldu ama oldu sanırım.

Kalın bir mukavva karton aldım önce. Sonra internetten wc amblemlerini araştırdım en klasiğini gözüme kestirip benzer bir şablon çıkardım ve bu şablon yardımı ile mukavvayı kestim. ( aslında çizerken cetvel ile milim milim ölçmeme rağmen sanırım eşitsizlikler var) . Daha sonra beyaz akrilik boya ile her ikisini de boyadım , akrilik boya hemencecik kuruduğu için ardından siyah yağlı boya ile elbise ve smokinlerini yaptım, (siyah yağlı boya bu sabah halaaaaa kurumamıştı) ve bu sabahta silikon tabancası yardımı ile beyimizin papyonu ile hanım efendimizin kolyesini taktım.

Şimdi tek merak ettiğim evde kapıda bunların nasıl duracağı. Evin büyük işleri bitip böyle ufak ayrıntılar kalıncaya dek bekliycem . Ama asınca kapıya onu da paylaşıcam :)